ولادیمیر پوتین تصمیم گرفته در انتخابات ریاست‌جمهوری سال آینده که به‌شدت صحنه‌سازی شده است، به‌ عنوان یک نامزد مستقل شرکت کند؛ یک فرایند دموکراتیک ساختگی که باعث می‌شود او در جایگاه رهبر روسیه، تسلطش را حفظ کند.

پوتین بیش از دو دهه است که‌ــ چه در جایگاه رئیس‌جمهوری و چه در مقام نخست‌وزیرــ در کانون قدرت کرملین قرار داشته و در تمام این مدت طرفدار روسیه متحد (یوآر)، حزب حاکم، بوده است.

این سیاستمدار ۷۱ ساله دو بار قانون اساسی را اصلاح کرد تا به لحاظ نظری بتواند تا اواسط دهه ۸۰ عمرش در قدرت بماند.

تصمیم پوتین برای حضور در جایگاه «نامزد مستقل» احتمالا تلاشی است تا نشان بدهد در زمانی که تهاجم همه‌جانبه‌اش به اوکراین روسیه را در جهان منزوی و فشاری بی‌سابقه بر اقتصاد این کشور وارد کرده، نیرویی وحدت‌آفرین است.

پوتین هفته گذشته گفت: «این واقعیت را که در زمان‌های متفاوت اندیشه‌ای متفاوت داشته‌ام، پنهان نمی‌کنم. حق با شما است. اکنون زمانی است [که] باید این تصمیم را بگیرم. من برای سمت ریاست‌جمهوری فدراسیون روسیه نامزد خواهم شد.»

سرگئی میرونوف، یکی از متحدان ارشد پوتین و رهبر حزب «روسیه عادل» که از او حمایت می‌کند، تاکید کرد که پوتین در جایگاه نامزد مستقل کاندیدا می‌شود و برای این کار باید امضا جمع‌آوری شود.

خبرگزاری‌های روسی گزارش دادند بیش از ۷۰۰ سیاستمدار و شخصیت از سراسر جامعه ورزشی و فرهنگی روز شنبه گرد هم آمدند و از نامزدی پوتین حمایت کردند.

آندری تورچاک، یکی از مقام‌های ارشد حزب روسیه متحد، گفت که این حزب به حمایت از رئیس‌جمهوری ادامه خواهد داد. او گفت: «بیش از ۳.۵ میلیون عضو و هوادار حزب فعالانه در این کارزار انتخاباتی شرکت می‌کنند.»

تصمیم روسیه برای برگزاری انتخابات با [تصمیم] ولودیمیر زلنسکی در تضاد است. او رای‌گیری در اوکراین را به تعویق انداخت و گفت اکنون که این کشور در حال جنگ است، فرصت مناسبی برای برگزاری یک فرایند دموکراتیک نیست.

نتیجه انتخابات مارس تشریفاتی محسوب می‌شود، چون پوتین کنترل کامل دولت و رسانه‌های این کشور را در دست دارد و جریان اصلی نارضایتی عمومی را جرم‌انگاری کرده است. الکسی ناوالنی، سرشناس‌ترین منتقد و مخالف او، اکنون پس از نقل و انتقالی در زندان، مفقود شده است و حق شرکت در رای‌گیری را ندارد.  

بازداشت ایگور گیرکین، ملی‌گرای افراطی که به اتهام افراط‌گرایی منتظر محاکمه است، شش ماه تمدید شد. او پیش از تهاجم گسترده سال گذشته، رهبری شبه‌نظامیان جدایی‌طلب روسیه در شرق اوکراین را برعهده داشت و پیش از دستگیری‌اش در امسال، اعلام کرده بود قصد دارد برای انتخابات ریاست‌جمهوری نامزد شود. بعید است در این رای‌گیری، از این منتقد پوتین نامی برده شود.

متحدان ناوالنی در بنیاد مبارزه با فساد روز پنجشنبه طی اقدامی جسورانه و در پوشش پیام تبریک سال نو، بیلبوردهایی ضدپوتین را که روی آن نوشته شده بود «روسیه» و «سال نو مبارک»، در چند شهر بزرگ نصب کردند اما یک کد کیوآر بزرگ روی این تابلوها به وب‌سایتی با نام «روسیه بدون پوتین» ختم می‌شد.

اکنون پوتین باسابقه‌ترین رهبر روسیه از زمان ژوزف استالین است. او نخستین بار شب سال نو سال ۱۹۹۹ زمانی که بوریس یلتسین به‌شکلی غیرمنتظره از سمتش استعفا کرد، رئیس‌جمهوری موقت شد. او در مارس ۲۰۰۰ برای نخستین دوره [ریاست‌جمهوری] انتخاب شد و در حالی‌ که از ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۲، زمانی که دستیار نزدیکش دیمیتری مدودف، ریاست‌جمهوری را بر عهده داشت، دوره کوتاهی نخست‌وزیر بود، کنترلش را بر این کشور حفظ کرد.